Mensen handel, een onderwerp dat tot de dag van vandaag vaak naar voren komt. Maar met weinig persoonlijke verhalen. Uit angst of schaamte.
Maar het is wel het onderwerp waar ik het in deze blog over wil hebben.
Onzeker
Als tienermeisje had ik altijd veel aandacht van jongens, maar ikzelf was erg onzeker. Waarom? Geen idee.
Ik had mooi lange bruine haren, een vlotte babbel en een goed lichaam. En daarnaast ook redelijk populair op de middelbare school. Geen reden om onzeker te zijn zou je zeggen.
Ik ging met plezier naar school en maakte veel vrienden. Maar daarin maakte ik ook de verkeerde keuzes. In de tweede klas begon ik te spijbelen en kwam met oudere jongens in contact. Hieruit kwam mijn eerste echte relatie voort.
H.
Omdat ik geen echte namen wil noemen, noem ik mijn eerste relatie H.
H was een mooi lieve jongen van toen 18 jaar. Hij ging ook nog naar school, en had een rijbewijs. Wat ik als 14 jarig meisje natuurlijk helemaal geweldig vond. Hij nam me mee naar de mooiste plekken. Naar het strand waar die een bqq had geregeld of naar een natuur gebied waar een picknick klaar stond. Hij gaf me mooie cadeaus, van sieraden tot merkkleding. Merkkleding dat was iets wat ik zelf niet had. Dit omdat wij het thuis, zoals ik al eens verteld heb in een vorig blog, niet breed hadden. Hij gaf me de aandacht die ik thuis niet kreeg. H en ik waren op dat moment één team.
Verbod
Mijn moeder kwam erachter dat ik met een buitenlandse jongen omging en verbood alle contact. Ik moest gelijk van school naar huis, ik mocht niet uit huis en soms werd mijn telefoon gecontroleerd. Dat ze het verbood hield mij niet tegen om hem te zien. Ik ging nog meer spijbelen om bij hem te zijn. En was eigenlijk meer niet op school dan wel.
Af en toe kwam H ook naar mijn huis en waren we in het speeltuintje achter mijn huis. Als mijn moeder er lucht van kreeg moest ik naar binnen. En de manier waarop ze dan naar hem keek....
Als ogen konden moorden was H er niet meer.
Weglopen
Ik werd thuis steeds strakker gehouden en ik begon met weglopen van huis. Natuurlijk ging ik naar H. En vanaf dat moment veranderde H van de lieve jongen naar een agressief persoon.
Ik verbleef bij H in huis. In de avond kwam vaak van allerlei jongens langs. De één bracht geld, de ander drugs. Ook kwamen er veel meisjes mee. En die zag ik minder vrolijk weggaan.
Ik was zo verliefd op H dat hij degene was die me ontmaagde. Hij was even niet de agressieve persoon, maar heel lief voor. Maar vanaf het moment dat we sex hadden gehad veranderde onze relatie. Op een dag wou hij met me praten. Hij vertelde me dat hij wat geldproblemen had met zijn neef. En dat zijn neef hem een voorstel had gedaan. Zijn neef had ik wel eens gezien, maar kende ik niet heel goed. H vertelde me dat zijn neef graag met mij na bed wou en dat de schuld dan zou wegvallen. Natuurlijk zei ik meteen dat ik dat niet wou. Waarop H zei dat ik toch geen maagd meer was en dat hem erg zou helpen. En dat als ik het niet zo doen hij achter mijn moeder of zusje zou aangaan. Ook al had ik geen goede band met mijn zusje en moeder, ik nam ze in bescherming en ik ging mee naar zijn neef.
De voorraadkast
Bij zijn neef aangekomen werd ik in een kamer gezet en mocht ik mij uitkleden. Een paar minuten later kwam zijn neef binnen en begon mijn schouders te kussen. Ik voelde een walging over mijn lichaam gaan en uit reactie begon ik hem te slaan en te trappen. Dit hoorde H natuurlijk die in de kamer naast ons zat. En die kwam zijn neef helpen. Ze pakten me vast en hoe erg ik mijn best ook deed, ik kwam niet meer los. Ik werd mee genomen naar de woonkamer, waar een voorraadkast stond. Mijn handen en voeten werden vast gebonden. En mijn mond dichtgetaped. Ik werd in de voorraad kast gezet en de deur ging dicht en op slot. Daar zat ik in mijn ondergoed opgesloten in een voorraad kast. Ik had het koud en geen tijdsbesef. Af en toe kwam de neef van H bij me zitten en gaf me dan wat eten of drinken. Waarna die mijn mond weer dicht plakte en wegging.
Op een dag werd ik wakker gemaakt en losgemaakt. Ik kreeg een joggingpak en mocht gaan zitten op de bank. H kwam met me praten en vertelde me dat het hem speet. En dat dit niet zo bedoeld was. Hij had dit nooit van mij mogen vragen. Ik begon te huilen waarop hij mijn voorhoofd kuste en me zei dat ik zijn meisje was. Hij vond dat het tijd was om naar huis te gaan en vroeg me of ik wou gaan.
Ik zwerfde over straat nadenkend over wat er allemaal gebeurd was. Ik kon nergens heen. Ik was bang om naar huis te gaan want ik wou mijn familie niet onder ogen komen. Mijn familie had me natuurlijk opgegeven als vermist dus de politie zocht me. Het duurde ook niet lang voordat ik opgepakt werd en me moeder me kon ophalen op het politiebureau.
Leugens
Thuisgekomen kwamen er natuurlijk vragen op me af. 'Deborah, waarom liep je weg?'
'Deborah, waar was je!' Waarop ik antwoordde dat ik me thuis minderwaardig voelde en ik bij een vriendin was. Waarvan dat laatste natuurlijk een leugen was.
Ik was leerplichtig. Ook al was ik wegloop gevaar, mijn moeder liet me wel naar school gaan. Waar ik natuurlijk niet heen ging.
De discussies thuis werden heviger en ik voelde mij alleen maar steeds meer minderwaardig en niet welkom. In mijn ogen waren mijn zusjes alles. En konden die alles doen en maken. De ruzies en leugens bleven maar doorgaan.
Op een ochtend dat ik bij H aankwam vroeg die me bij hem te blijven en niet naar huis te gaan die avond. We gingen ergens eten en hij wou praten.
Die avond dat we thuiskwamen begon hij te vertellen dat dat mijn zijn neef niet de bedoeling was. Maar dat die wel meisjes had die op die manier voor hem werkten. Sex voor geld. Hij vertelde dat die dat ook met mij wou, maar dat die na de ruzie met zijn neef inzag dat die wel serieus met mij is en dit niet wilde met mij. Hij zag potentie in me, zei die. Ik voelde me hier fijn bij, eindelijk weer eens het gevoel gewaardeerd te worden. Hij zei me: 'mijn huis is jou huis'.
Pistool
Zo gezegd, zo gedaan. Het was ook mijn huis dus mijn vriendinnen kwamen ook langs. Maar ik had nooit verwacht dat één van mij mag vriendinnen verliefd zou worden op de neef van H.
Hoe en wat heb ik nooit echt meegekregen, maar zij belandde dus in de prostitutie.
Toen ik hier lucht van kreeg heb ik H gesmeekt hier mee te stoppen. En dat was de eerste keer dat hij me sloeg. Een vuist in mijn buik en een vuist in mijn gezicht. Vervolgens kreeg ik een pistool op mijn hoofd gericht die hij uit zijn sok haalde. En hij zei dat ik meer meiden moest regelen. Zo niet ging hij achter mijn moeder en zusje aan.
Ik was erg bang, maar vooral bang dat mijn moeder en zusje echt wat aangedaan zou worden. Dus ik deed wat hij vroeg.
De periode erna was ik op en af weer thuis. Maar liep ook weer weg. En ik werd bevriend met meiden die ik kennis liet maken met H en zijn groep. Deed ik iets wat H niet aanstond dan werd ik geslagen. Vaak was dit op plekken dat bedekt zou zijn met kleding. Zodat het te verbergen was. In het begin voelde ik me schuldig tegenover de zogenaamde vriendinnen die ik maakte, maar langzaam aan werd ik ijskoud. Ik heb wapens gezien, mensen die in elkaar geslagen werden. En zelf heb ik ook meiden geslagen omdat ze niet deden wat H of één van zijn vrienden wou. Ik was een robot die functioneerde zoals H dat wou.
Het einde
De maat was vol bij mijn moeder en school. Ik werd uit huisgeplaatst. Ik kwam eerst in een crisis pleeggezin voor een weekend. Ik mocht hier niet na buiten, of contact hebben met iemand. Na dit weekend werd ik geplaatst in het meiden huis in Utrecht. Vanuit hier mocht in na mijn eigen school. Dit was 40 min reizen met de trein. Op dat moment had ik nog nooit mijn verhaal gedaan.
Op een dag stond H met een groepje jongens bij mijn school. H vertelde me dat die had gehoord dat ik uit huis was geplaatst. En vroeg me om niet te praten over hem of over wat ik had gezien. Ik wou het gesprek niet aangaan dus ik liep door. Ik werd achtervolgt door de hele bende, zelfs in de trein naar Utrecht. Bij het station aangekomen waar ik moest zijn ben ik door 4 jongens in elkaar geslagen. Ik wou zo snel mogelijk naar het tehuis waar ik woonde, dus ik stapte met een bloedneus de bus in. Waar ik nog een zakdoekje kreeg van de buschauffeur voor mijn neus. H stapte ook de bus in en stapte ook uit waar ik eruit ging. Hij volgde me tot het tehuis. En terwijl ik naar binnenging en de deur achter me dicht deed keek ik hem nog aan. Dat was de laatste keer dat ik hem heb gezien.
Als ik nu terugkijk op die periode walg ik van mijzelf. Ik voel me schuldig voor wat ik die meiden heb aangedaan. Maar vooral doet het me pijn. Pijn omdat ik mensen in bescherming nam bij wie ik niet de liefde vond en wel dacht die bij H te kunnen vinden.
Tegenwoordig gebeurd dit nog steeds. Er gaan vele cijfers rond over het misbruik van mensen. Er gaan vele cijfers rond over geweld. Maar die cijfers doen er niet toe. Wel de mensen die dit hebben moeten doorstaan. De mensen die nooit hebben durven praten uit angst. Of de mensen die walgen van hunzelf.
Het is nooit te laat om de stap te zetten om te praten, want ook jij mag gehoord worden!
Reactie plaatsen
Reacties